- Przepraszam, że przeszkadzam panie Colucci ale chciałbym pana przeprosić. Popełniłem wielki błąd obwiniąjąc pana. Przepraszam. Czy możemy porozmawiać. To naprawdę ważne- powiedziałem.

- Powiem szybko więc niech pan mnie posłucha. Moja mama powiedziała mi że mój ojciec popełnił samobójstwo ale nie to jest najgorsze. Tylko to- powiedziałem i wyciągnąłem z plecaka zdjęcia na którym Carlo podpisał się jako Franco Colucci.
- I co pan o tym myśli?- spytałem.

- Bo chciałem, żeby pan wiedział że nigdy nie chciałem nikogo skrzywdzić ale teraz chyba wyjadę do Monterrey. Nie mam innego wyjścia. Pan chyba już wie. Prefekt mnie wyrzucił ze szkoły- powiedziałem załamany.

Ostatnio edytowany przez Miguel (2008-08-29 19:09:03)

- Choć to jest bardzo niesprawiedliwe. Ja tylko chciałem zaśpiewać serenadę dla pańskiej córki. Przyznaję że uderzyłem Prefekta ale on mnie obrażał i nie potrafiłem nad sobą zapanować. Przeprosiłem go ale on i tak mnie wyrzucił ze szkoły. Ja nie chcę wyjeżdżać. Błagam pana o pomoc- powiedziałem płacząc.
- Ja naprawdę kocham pańską córkę i umrę bez niej- powiedziałem załamany a łzy spływały mi po policzkach.

Wszedłem za Franciem.

Ostatnio edytowany przez Miguel (2008-08-29 19:17:13)